Kiełbasa krakowska sucha staropolska i czosnek galicyjski z unijnymi oznaczeniami. Kolejne dwa polskie produkty zostały wpisane do rejestru Komisji Europejskiej, tworzonego w ramach europejskiej polityki jakości i ochrony produktów wyjątkowych. Od dziś Polska ma 42 takie produkty.
W tej sprawie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostały dzisiaj:
- rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 2018/1201 z dnia 22 sierpnia 2018 r. rejestrujące w rejestrze gwarantowanych tradycyjnych specjalności nazwę „kiełbasa krakowska sucha staropolska” (GTS);
- rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 2018/1202 z dnia 22 sierpnia 2018 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę „czosnek galicyjski” (ChOG).
Kiełbasa krakowska sucha staropolska
Sposób produkcji „kiełbasy krakowskiej suchej staropolskiej” wywodzi się z tradycji krakowskich kiełbas grubo krojonych, o których w wydanej w 1926 roku publikacji pt. Krakowskie wyroby wędliniarskie – praktyczne wskazówki o wyrobie wędlin pisze polski autor Andrzej Różycki.
O specyficznym charakterze kiełbasy krakowskiej suchej staropolskiej świadczy skład surowcowy oraz zachowane proporcje. Do produkcji kiełbasy wykorzystuje się grubo rozdrobnione mięso wieprzowe klasy I. Nie bez znaczenia pozostają procesy peklowania, osadzania oraz wędzenia, a także wyraźnie wyczuwalne w smaku nuty pieprzu z delikatnym posmakiem gałki muszkatołowej oraz czosnku. Cechą charakterystyczną kiełbasy krakowskiej suchej staropolskiej jest widoczny po wzięciu pod światło cienkiego plasterka – tworzący się mozaikowy układ tzw. witrażyk.
Czosnek galicyjski
Obszar geograficzny, na którym wytwarzany jest „czosnek galicyjski” leży na obszarze Galicji - ziem polskich, które w latach 1774-1918 należały do zaboru austriackiego. Od tej historycznej nazwy pochodzi nazwa „czosnek galicyjski”.
Wysoka jakość i specyficzne cechy „czosnku galicyjskiego” związane są z warunkami glebowo-klimatycznymi obszaru, na którym jest wytwarzany oraz umiejętnościami lokalnych producentów. Dzięki kombinacji tych czynników otrzymuje się czosnek o szczególnych właściwościach fizyko-chemicznych i organoleptycznych, które odróżniają go od innych produktów. Czosnek galicyjski charakteryzuje się wysoką zawartością alliny (związku odpowiadającego za charakterystyczny czosnkowy smak), fioletowo-różowym lub fioletowym zabarwieniem łuski okrywającej, dużą główką i małą liczbą ząbków w główce, dzięki czemu wielkość pojedynczego ząbka jest również większa w porównaniu do innych czosnków. Duży wpływ na jakość „czosnku galicyjskiego” mają również umiejętności lokalnych producentów, które przejawiają się na każdym etapie jego produkcji. Do wymienionych umiejętności należy wybór odpowiedniego terminu sadzenia, tak aby rośliny mogły się dobrze ukorzenić przed nadejściem przymrozków.
źródłó: mrirw